Anika Paulick – sopran
Sonia Achkar – fortepian

Katarzyna Drogosz – fortepian historyczny
Sulamita Ślubowska – skrzypce
Krzysztof Karpeta – wiolonczela

Lipiński String Quartet:
Karolina Podorska - skrzypce
Magdalena Ziarkowska-Kołacka - skrzypce
Agnieszka Żyniewicz - altówka
Marcin Misiak - wiolonczela

Monika Kruk – fortepian
Aleksandra Kubas-Kruk – sopran
Anna Bernacka – mezzosopran

Art Chamber Duo
Julita Przybylska-Nowak - fortepian
Jarosław Pietrzak - skrzypce

Magdalena Blum - fortepian
Magdalena Ziarkowska-Kołacka - skrzypce
Krzysztof Karpeta - wiolonczela

Urodził się w Poznaniu. Naukę muzyki rozpoczął w wieku siedmiu lat od gry na wiolonczeli. Instrument ten ukończył dyplomem średniej Szkoły Muzycznej nr 4 im. Karola Szymanowskiego w Warszawie. W 2004 roku rozpoczął studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Ukończył je w 2009 roku dyplomem z wyróżnieniem. W tym samym roku rozpoczął podyplomowe studia śpiewu operowego w Guildhall School of Music and Drama w Londynie, a następnie kontynuował naukę śpiewu w prestiżowej Juilliard School of Music w Nowym Jorku w programie Artist Diploma of Opera Singing w klasie śpiewu Edith Wiens.

Jest laureatem i zwycięzcą wielu międzynarodowych konkursów wokalnych – operowych, m.in.: w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Veroniki Dunne w Dublinie w (2011), Międzynarodowym Konkursie im. Marcelli Sembrich-Kochańskiej w Nowym Jorku (2014) oraz pieśniarskich, m.in.: Międzynarodowym Festiwalu i Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (2009).

Zadebiutował partią Schaunarda w La Bohème w Teatro Filharmonico/Arena di Verona we Włoszech (2009). Z recitalami pieśni wystąpił w Carnegie Hall w Nowym Jorku (2012) oraz Wigmore Hall w Londynie (2012). Śpiewa w wielu teatrach operowych w Polsce i za granicą. Oprócz klasycznych partii operowych (Mozart, Bellini, Donizetti, Verdi) artysta z wielkim sukcesem wykonuje partie w operach współczesnych kompozytorów, m.in.: Korine Fujiwara (The Flood) czy Pawła Mykietyna (Czarodziejska góra).

Poza śpiewaniem Szymon Komasa uwielbia kino oraz akrobatykę.

Polish Cello Quartet powstał w 2011 roku z inicjatywy Tomasza Darocha, Wojciecha Fudali, Krzysztofa Karpety oraz Adama Krzeszowca – czterech wybitnych polskich wiolonczelistów. Artyści postanowili założyć ten wyjątkowy zespół kameralny, by pokazać szerszej publiczności oryginalne brzmienie kwartetu wiolonczelowego.

Muzycy PCQ mieli zaszczyt uczyć się u znakomitych wiolonczelistów-pedagogów w Polsce (Paweł Głombik, Stanisław Firlej) i na świecie (Frans Helmerson, Gary Hoffman, Michael Flaksman, Jelena Očić, Julius Berger, Jeroen Reuling). Doświadczenie artystyczne zdobywali w renomowanych ośrodkach kulturalnych Europy, m.in. w Kolonii, Mannheimie, Augsburgu i Brukseli. Każdy z nich w swoim dorobku ma liczne nagrody konkursów wiolonczelowych i kameralnych. Wszyscy członkowie zespołu prowadzą intensywną działalność pedagogiczną, pracują jako wykładowcy w akademiach muzycznych w Katowicach, Wrocławiu oraz Łodzi. Ponadto są liderami grup wiolonczel czterech czołowych polskich orkiestr: NFM Filharmonii Wrocławskiej, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, NFM Orkiestry Leopoldinum, Orkiestry Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.

Zespół regularnie występuje podczas cykli kameralnych w najważniejszych salach koncertowych w Polsce i Europie, m.in. w nowej siedzibie NOSPR, Filharmonii Narodowej, Narodowym Forum Muzyki czy Concertgebouw w Amsterdamie. Jest również częstym gościem wielu międzynarodowych festiwali muzycznych, takich jak Wratislavia Cantans, Vilnius Festival, I Suoni delle Dolomiti, Internationaal Kamermuziekfestival Schiermonnikoog, Festiwal Emanacje, Asiagofestival, Q’arto Mondi, Jazztopad, Musica Polonica Nova i Musica Electronica Nova. W sezonie 2021/2022 PCQ obchodził dziesięciolecie istnienia. W ramach jubileuszu wziął udział w wielu prestiżowych wydarzeniach, m.in. Cello Biënnale Amsterdam, Festival Internacional Cervantino czy KaposFest.

Zespół współpracował z wieloma wybitnymi muzykami klasycznymi oraz jazzowymi, takimi jak Gary Hoffman, Julius Berger, Giovanni Sollima, Mario Brunello, Jadwiga Rappé, Tomasz Strahl, Dominik Połoński, Tony Malaby, Joëlle Léandre, Nate Wooley, Wojciech Myrczek.

W repertuarze PCQ znajdują się przede wszystkim utwory oryginalnie skomponowane na kwartet wiolonczelowy, przy czym stale jest on poszerzany, także o kompozycje pisane współcześnie przez twórców polskich i zagranicznych, m.in. Artura Zagajewskiego, Piotra Mossa, Mikołaja Piotra Góreckiego czy Annelies Van Parys. Większość z tych dzieł zespół wykonuje jako pierwszy. Artyści preferują demokratyczny model współpracy na scenie. W ramach składu regularnie wymieniają się poszczególnymi partiami – pozwala na to specyfika kwartetu wiolonczelowego. Dzięki temu brzmienie zespołu i interpretacje utworów są różnorodne.

Członkowie kwartetu są pomysłodawcami i organizatorami Międzynarodowej Akademii Wiolonczelowej w Nysie. MAW skupia wokół siebie wybitnych profesorów z zagranicy i liczne grono młodych kursantów-wiolonczelistów, jednocześnie aktywnie promuje twórczość kameralną napisaną na zespoły wiolonczelowe. Owocem tej inicjatywy jest regularnie występująca Orkiestra Akademii Wiolonczelowej – ICA Orchestra.

W 2017 roku ukazał się pierwszy album zespołu Discoveries. Rok później, na zaproszenie Kwartetu Śląskiego oraz wytwórni Chandos, PCQ nagrał Kwartet wiolonczelowy Grażyny Bacewicz. Płyta ta otrzymała nagrodę Fryderyk 2019 jako Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej. W roku 2019 wspólnie z Izą Połońską i Leszkiem Kołodziejskim kwartet zarejestrował album z piosenkami Jerzego Wasowskiego i Jeremiego Przybory. W listopadzie 2023 roku ukazała się najnowsza płyta zespołu Polish Cello Quartet – Chopin Project.

Od 2014 roku Polish Cello Quartet jest jednym z zespołów Narodowego Forum Muzyki.

Roberto Trainini, urodzony w Bari w 1975 roku, rozpoczął naukę gry na wiolonczeli w wieku 10 lat u swojego wuja Saverio Loiacono, pierwszego wiolonczelisty opery w Montevideo. Kontynuował naukę w Konserwatorium "N. Piccinni" w Bari pod kierunkiem Vincenzo Caminiti, uzyskując dyplom w 1995 roku po zdobyciu licznych nagród krajowych dla młodych wiolonczelistów (Vittorio Veneto 1990, 1. miejsce, Lorenzo Perosi-Biella 1993 i 1995, 1. miejsce, SMM Mediolan 1995, 3. miejsce).

W 1996 roku, dzięki prestiżowemu stypendium, przeniósł się do Szwajcarii, aby kontynuować naukę pod kierunkiem Radu Aldulescu w International Menuhin Music Academy w Gstaad, gdzie również studiował muzykę kameralną z Igorem Oistrakhem, Alberto Lysym i Yehudi Menuhinem. W 1999 roku dołączył do klasy solistycznej Wolfganga Mehlhorna w Hochschule für Musik w Hamburgu, gdzie w 2003 roku uzyskał dyplom z najwyższymi ocenami i wyróżnieniem ("summa cum laude"), wykonując koncert A. Dvořáka op. 104 z Hamburger Symphoniker.
Doskonalił się również pod kierunkiem Michela Straussa w Konserwatorium Paryskim (troisième cycle, nieukończony), Niklasa Schmidta w Hamburgu, a w 2003 roku kontynuował naukę u Stevena Isserlisa w Prussia Cove, Anglia, gdzie zdobył pełne stypendium.

Po sukcesach w renomowanych konkursach międzynarodowych (Markneukirchen 2001, 4. miejsce, Elise Meyer - Hamburg 2001, 1. miejsce, Belgrad 2005, finalista i 4. miejsce, Bonucci 2003 specjalna nagroda "G. Padroni" jako najlepszy włoski uczestnik) stał się wszechstronnym wiolonczelistą. Jako kameralista i solista jego repertuar obejmuje muzykę od wczesnego baroku (na instrumentach historycznych) po muzykę współczesną.

W 2003 roku był wiolonczelistą Quartetto Scardanelli (specjalizującego się w muzyce współczesnej) i studiował oraz współpracował z kompozytorką Sofią Gubaiduliną (Duo na skrzypce i wiolonczelę, "Canto del Sole" - koncert na wiolonczelę, chór kameralny i perkusję). W 2002 roku wykonał "Noumi" na wiolonczelę i fortepian kompozytora Serge'a Kaufmanna w światowej premierze na Festiwalu Moulin d'Andé. W 2003 roku, po wysłuchaniu w radiu Sonaty "Arpeggione" Franza Schuberta, znany skrzypek Luz Leskowitz zaprosił go do Solistów z Salzburga, zespołu muzyki kameralnej (od duetu po oktet) z bogatym repertuarem, który umożliwił mu występy z artystami takimi jak Jörg Demus, Vladimir Mendelssohn, Elliot Fisk, Luz Leskowitz, David Geringas, Karl Leister, Jeremy Menuhin, Hermann Baumann, Voces Quartett, Bartok Quartett, Amati Ensemble Maastricht, Gil Sharon, Benjamin Schmidt, Maurice Steger, Janne Thomsen, Marc Grauwels, Igor Oistrakh.

W latach 2004-2009 był pierwszym wiolonczelistą solistą Opery w Lüneburgu, a następnie w 2009 roku pierwszym wiolonczelistą solistą Państwowej Orkiestry Cypru w Nikozji oraz prestiżowej Singapore Symphony Orchestra. W 2006 roku współzałożył Sestetto d' Archi di Amburgo oraz Anton Rubinstein Piano Trio.
W 2001 roku wygrał konkurs w Akademii Hamburskiej, która powierzyła mu wiolonczelę V. Postiglione 1899 Napoli do 2005 roku, a następnie Fundacja Orpheon (również w drodze konkursu) udostępniła mu cenną anonimową wiolonczelę północnowłoską z około 1760 roku, na której rozwijał praktykę barokową zarówno basso continuo dla recytatywów, jak i solową z koncertami Vivaldiego, Leo, Porpory i Boccheriniego. Koncertował w Niemczech, Turcji, Meksyku, Włoszech, Chinach, Rumunii, Ekwadorze i Korei. Współpracuje z dyrygentem Michele Santorsolą, odkrywając repertuar włoski XX wieku na wiolonczelę i orkiestrę. Ogromny sukces odniósł z koncertem R. Schumanna op. 129 wykonanym z Orkiestrą Radiową w Tiranie w 2012 roku pod dyrekcją Ermira Krantji. Tym samym koncertem zastąpił Mishę Maisky'ego z Orkiestrą Symfoniczną w Catanzaro pod dyrekcją Paolo Olmiego. Prowadzi kursy mistrzowskie w Polsce i Japonii, wraz z takimi artystami jak Gerard Poulet, Luz Leskowitz, Vladimir Mendelssohn, z którymi często występuje w zespołach muzyki kameralnej.

Gra na Alessandro Ciciliati z 2009 roku, anonimowej wiolonczeli weneckiej z końca XVII wieku oraz ma okresowo w wypożyczeniu od AAF wiolonczelę "Stradivarius del Vaticano" zbudowaną przez Nicolò Amatiego i przekształconą przez Antonio Stradivariego w 1620 roku.
Od 2012 roku jest profesorem wiolonczeli w Konserwatorium "C. Monteverdi" w Bolzano; od 2015 roku profesorem wiolonczeli w Academia de Arte de Florencia w Meksyku; od 2012 roku profesorem gościnnym w Oskar Kolberg College of Music w Radomiu, Polska.
Od 2014 roku Roberto jest artystą Brilliant Classics, dla której nagrał komplet muzyki Giuseppe Martucciego na wiolonczelę i fortepian z pianistą Massimiliano Ferrati, Sonatę Cesara Francka oraz Sonatę Kreutzer Ludwiga van Beethovena z pianistą Cristiano Burato. Dla wytwórni Naxos nagrał płytę z muzyką Mario Castelnuovo-Tedesco w pierwszym światowym nagraniu.
W 2024 roku zostaje artystą wytwórni Tactus, dla której nagrał płytę z pierwszą sonatą na wiolonczelę i fortepian Alfredo Casella oraz innymi utworami włoskich kompozytorów z generacji 80-tych wraz z pianistką Stellą Pontoriero.

W 2024 roku uzyskał doktorat z sztuk performatywnych na Uniwersytecie Enescu w Jassach z pracą doktorską na temat swojego techniczno-interpretacyjnego metodu gry na wiolonczeli.

Stella Pontoriero ukończyła studia muzyczne w Konserwatorium "F. Torrefranca" w Vibo Valentia, gdzie uzyskała dyplom z najwyższymi ocenami, wyróżnieniem i pochwałą pod kierunkiem G.A. Brustii. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich i masterclass z gry na fortepianie (B. Lupo, M. Marvulli, M. Pennella, L. Morales, N. Trull, G. Baldocci) oraz z muzyki kameralnej (M. Marasco, A. Oliva, P.N. Masi, B. Canino, L. Piovano).

Brała udział w koncertach solowych i kameralnych we Włoszech, Rumunii, Japonii, Chinach, Ekwadorze (UniRoma3 Orchestra, Ascoli Piceno Festival, Teatro Ristori w Weronie, Teatro Cilea w Reggio Calabria, Atlante Sonoro 2013, Reale Accademia Di Spagna, Musei Vaticani, Oratorio del Gonfalone, Mishima Yuyu Hall, Instytut Kultury Włoskiej w Tokio, Filharmonia De Stat w Mołdawii, itd.), w Kampanii, Lombardii (ComoClassica 2013, Mantova Chamber Music Festival 2014), Hiszpanii (XIII International Master Class and Piano Festival) oraz występowała z artystami takimi jak P. Taballione (pierwszy flet Bayerisches Staatsorchester w Monachium), A. Carere (pierwszy flet Teatro "Cilea" w Reggio Calabria), S. Vella (pierwszy flet Teatro Bellini w Katanii), M. Zoni (pierwszy flet Teatro Alla Scala w Mediolanie).
W 2010 roku brała udział w sezonie koncertowym organizowanym przez Fundację ADKINS CHITI: DONNE IN MUSICA (Członek Międzynarodowej Rady Muzyki UNESCO), występując w Rzymie, Frascati i Alatri.

Jako solistka występowała z Orkiestrą Konserwatorium F. Torrefranca w Vibo Valentia oraz z Orkiestrą Kameralną „Città di Fondi” (występując z nią w ramach sezonu „Fondi Music Festival 2012” z koncertem nr 1 J. Brahmsa), w Japonii na tournée dedykowanym muzyce Rossiniego oraz w Ekwadorze, gdzie wykonała z Orkiestrą Symfoniczną z Cuenca drugi koncert fortepianowy Brahmsa.

Zwyciężczyni konkursu na stypendium przyznane przez Konserwatorium Torrefranca na rok akademicki 2008-2009 współpracowała z klasami instrumentów dętych; w latach akademickich 2009-2010, 2010-2011, 2011-2012, 2014-2015 i 2015-2016 była tutorem fortepianu w Konserwatorium F. Torrefranca w Vibo Valentia.
Otrzymała liczne nagrody w konkursach krajowych i międzynarodowych (1. nagroda absolutna i specjalna nagroda w Międzynarodowym Konkursie S. Francesco Di Paola 2015, muzyka kameralna, 1. nagroda w Międzynarodowym Konkursie Mèlos 2016, muzyka kameralna, 2. nagroda w Konkursie Magliano Sabina 2016, muzyka kameralna, 1. nagroda absolutna w Międzynarodowym Konkursie Jacopo Napoli 2016, muzyka kameralna, 1. nagroda absolutna w Międzynarodowym Konkursie Città di Mercato S. Severino 2016, muzyka kameralna, 1. nagroda w Europejskim Konkursie Città di Filadelfia 2016, muzyka kameralna, 1. nagroda absolutna w Konkursie Ama Calabria 2016, muzyka kameralna, 1. nagroda absolutna w Międzynarodowym Konkursie Curci di Barletta 2016, muzyka kameralna, 2. nagroda w Konkursie Narodowym Suoni dall’Aspromonte 2015, muzyka kameralna, Specjalna Nagroda w 40. Konkursie Cilea di Palmi, Città Metropolitana di Reggio Calabria, Konkurs Bach, Konkurs Promenade, itd.).
Jako pianistka akompaniująca, pracuje w Akademii Fletowej w Reggio Calabria i współpracowała przy różnych okazjach z takimi mistrzami jak S. Vella (pierwszy flet Teatro Bellini w Katanii), G. Roselli (pierwszy flet Teatro Bellini w Katanii), Di Giorgi (pierwszy flet Teatro Verdi w Trieście), M. Marasco, M. Zoni (pierwszy flet Teatro alla Scala w Mediolanie), D. Formisano (pierwszy flet Teatro alla Scala w Mediolanie), A. Oliva (pierwszy flet Orkiestry Santa Cecilia w Rzymie), A. Carere (pierwszy flet Teatro Cilea w Reggio Calabria), Paolo Taballione (pierwszy flet Bayerisches Staatsorchester w Monachium), Elisabeth Franch, Christian Farroni (wykładowca w Liceu w Barcelonie), Ulla Milmann (pierwszy flet Danish Symphony Orchestra i wykładowca fletu w Royal Danish Academy of Music), Mario Caroli (wykładowca fletu w Hochschule für Musik we Freiburgu).
Od 2013 roku jest pianistką akompaniującą w Konkursie Fletowym Krakamp. Zwyciężczyni konkursu, była pianistką akompaniującą w Konserwatorium w Bolzano od 2017 do 2022 roku.
Regularnie występuje w Graces Trio z skrzypaczką Marią Teresą De Sanio i wiolonczelistką Livio De Romanis. W 2015 roku uzyskała dyplom z muzyki kameralnej pod kierunkiem M° Carlo Fabiano w Accademia Nazionale di Santa Cecilia.

W 2024 roku zostaje artystką wytwórni Tactus, dla której nagrała płytę z pierwszą sonatą na wiolonczelę i fortepian Alfredo Casella oraz innymi utworami włoskich kompozytorów z generacji 80-tych wraz z wiolonczelistą Roberto Trainini.

W 2024 roku uzyskała doktorat z sztuk performatywnych na Uniwersytecie Enescu w Jassach z pracą doktorską na temat muzyki kameralnej Alfredo Casella.
Jest wykładowcą muzyki kameralnej w Konserwatorium Monteverdi w Bolzano.

Jeden z najbardziej aktywnych i wszechstronnych polskich zespołów instrumentów dętych. W swoim szerokim repertuarze mieści zarówno dzieła klasyczne, jak i utwory najnowsze. Ma na koncie szereg prawykonań, współpracuje z wieloma wybitnymi muzykami, koncertuje w Polsce i za granicą.

Dokonał kilku nagrań płytowych z muzyką XX i XXI wieku. Wziął udział w muzycznym filmie Neither Peace nor Quietness w reżyserii Zbigniewa Bodzka i Michała Dawidowicza, wielokrotnie nagradzanym na festiwalach filmowych. Był nominowany do Fryderyka 2023 za album 5 [+2].

Wraz z wybitnym jazzmanem Waynem Shorterem oraz jego kwartetem wystąpił podczas Festiwalu Jazztopad i London Jazz Festival, wykonując The Unfolding – utwór specjalnie napisany przez artystę na tę okazję. Kwintet angażuje się również w popularyzację muzyki grając koncerty w domach pomocy społecznej, szpitalach, hospicjach i zakładach karnych oraz dla najmłodszej publiczności.